صادق الجیل، از علمای معاصر اهل سنت ، به صراحت اعلام می‌کند که توسل به زنده و مرده جایز است ؛ زیرا علمای اهل سنت و به خصوص علمای حنبلی بر جواز آن قائل بوده‌اند؛ از جمله ابو الفرج ابن جوزی حنبلی در کتاب التبصره ، ج1، ص118 بر مشروعیت توسل مهر تأیید زده است.
متن كليپ
خداوند متعال، توسل به انبیاء و اولیاء در حال حیات و بعد از وفاتشان را برای یاری ما قرار داده است
توسل: طلب به دست آوردن منفعت یا دفع کردن ضرری است از خداوند متعال به وسیله ذکر کردن اسم پیامبر یا ولی از اولیاء به خاطر بزرگواری کسی که به آن توسل شده است. خواستن و طلب از جانب خداست؛ چون انبیاء و اولیاء منفعت و ضرری را خلق نمی کنند؛ ولی ما از خدا می خواهیم به وسیله این انبیاء و اولیاء و منزلتشان به امید برآورده شدن خواسته های ما.
و می گوییم خدایا ما تو را می خوانیم به حق پیامبر یا به حرمت پیامبر که حاجت ما را بدهی و گرفتاری ما را حل کنی
و توسل به انبیاء و اولیاء جایز است در حال حاضر بودنشان یا غائب بودنشان. و استغاثه از آن‌ها جایز است در غیبت و در حضورشان؛ همانگونه که ادله شرعی بر این جواز دلالت دارد و علماء قائل به جواز بودند ؛ مخصوصا علمای حنبلی که ابوالفرج عبدالرحمن ابن الجوزی ( متوفای 597 هـ) از آن علماء است در کتابش التبصره جلد 1 صفحه 118 چاپ دوم دار الکتب العلمیه می گوید:
“خدایا ما متوسل می شویم به منزلت ابراهیم و رتبه و مقام حضرت محمد و به اطاعت هر مخلصی در نزد تو که گناهان و خطاهای ما را ببخشی یا ارحم الراحمین”
و در این کلام ردی است بر کسانی که توسل را نفی می کنند
