ملاقات شیخ حسن العراقی با صاحب الزمان (عج)

مخالفان مذهب شیعه بر این باور هستند که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به دنیا نیامده است و در زمان ظهورش به دنیا خواهد آمد و …

اما جالب است بدانید که عبد الوهاب شعرانی، از بزرگان اهل سنت در قرن دهم هجری داستان جالبی را در باره ملاقات شیخ حسن العراقی از عرفا و بزرگان اهل سنت با حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نقل می‌کند که شنیدن آن خالی از لطف نیست .

شعرانی در کتاب الطبقات الکبری می‌نویسد:

ومنهم الشيخ العارف بالله تعالى سيدي حسن العراقي رحمه الله تعالى المدفون بالكوم خارج باب الشعرية رضي الله عنه بالقرب من بركة الرطلي، وجامع البشيري ترددت إليه مع سيدي أبي العباس الحريثي، وقال: أريد أن أحكي لك حكايتي من مبتدأ أمري إلى وقتي هذا كأنك كنت رفيقي من الصغر، فقلت له: نعم .

فقال: كنت شاباً من دمشق، وكنت صانعاً، وكنا نجتمع يوماً في الجمعة على اللهو واللعب، والخمر، فجاءني التنبيه من الله تعالى يوماً ألهذا خُلِقْتُ ؟ فتركت ما فيهم فيه، وهربت منهم فتبعوا ورائي فلم يدركوني، فدخلت جامع بني أمية، فوجدت شخصاً يتكلم على الكرسي في شأن المهدي عليه السلام، فاشتقت إلى لقائه فصرت لا أسجد سجدة إلا وسألت الله تعالى أن يجمعني عليه فبينما أنا ليلة بعد صلاة المغرب أصلي صلاة السنة، وإذا بشخص جلس خلفي، وحسس على كتفي، وقال لي:

قد استجاب الله تعالى دعاءك يا ولدي مالك أنا المهدي.

فقلت تذهب معي إلى الدار، فقال نعم، فذهب معي، فقال: أخل لي مكاناً أنفرد فيه فأخليت له مكاناً فأقام عندي سبعة أيام بلياليها، ولقنني الذكر، وقال:

أعلمك وردي تدوم عليه إن شاء الله تعالى تصوم يوماً، وتفطر يوماً، وتصلي كل ليلة خمسمائة ركعة.

فقلت: نعم فكنت أصلي خلفه كل ليلة خمسمائة ركعة وكنت شاباً أمرد حسن الصورة فكان يقول:

لا تجلس قط إلا ورائي

فكنت أفعل، وكانت عمامته كعمامة العجم، وعليه جبة من وبر الجمال فلما انقضت السبعة أيام خرج، فودعته، وقال لي:

يا حسن ما وقع لي قط مع أحد ما وقع معك فدم علي وردك حتى تعجز، فإنك ستعمر عمراً طويلا

انتهى كلام المهدي.

از جمله آن‌ها، شيخ عارف به خدا ،  آقای من حسن عراقى است كه در كوم، بيرون باب شعريه نزديك بركه رطلى و جامع بشيرى دفن شده است.

من با آقایم ابو العباس حريثى به نزد او می‌رفتيم، حسن عراقى گفت: از آن جایی كه من از كودكى با تو رفيق بودم، مى‌خواهم حكايت خودم را برايت بگويم گفتم: بگو. گفت: من جوانى از اهل دمشق و صنعت‌گر بودم.

روزی از روزهاى جمعه‌ همراه رفقايم مشغول كار بی‌هوده و نوشيدن شراب بوديم که پيام آگاه کننده و الهام گونه‌اى از جانب خداوند برایم آمد كه آيا براى اين كارها خلق شده‌ام؟

بعد از آن، از از آن کارها دست کشیدم و رفقایم را ترک کردم، دوستان دنبال گشتند؛ اما مرا نیافتند.

وارد مسجد جامع بنى اميه شدم و ديدم که شخصى روى منبر در باره مهدى عليه السلام سخن مى‌گويد.

بعد از شنيدن آن سخنان مشتاق دیدار مهدی شدم. پس در هر سجده‌اى كه می‌کردم از خداوند می‌خواستم كه دیدار او را نصیبم کند.

تا این که شبى بعد از نماز مغرب، نماز نافله می‌خواندم كه شخصى پشت سر من نشست و دست روی شانه‌ام گذاشت و فرمود: فرزندم خداوند دعاى تو را مستجاب كرد،‌ تو را چه شده است، من مهدى هستم. گفتم: آيا به خانه ام مى‌روي؟

فرمود: بلى. همراه من به خانه رفت و فرمود: جاى خلوت برايم آماده كن. من جاى خلوتى آماده كردم آن حضرت هفت شبانه روز ماند و مرا ذكر خدا ياد داد و فرمود: به تو ذکری ياد مى‌دهم تا انشاء الله بر آن مداومت كنى: يك روز روزه بگير و يك روز افطار كن و هر شب پانصد ركعت نماز بگذار.

گفتم: بلى. من هر شب پشت سر او پانصد ركعت نماز مى‌كردم. و من جوان بى‌ريش و نيكو صورت بودم. مى فرمود:

فقط پشت سر من بنشين و من همن كار را مى‌كردم. عمامه او همانند مردم عجم بود و عبايش از كرك شتران بود. پس از گذشت هفت روز خدا حافظى كرد و رفت و به من فرمود:

اى حسن، چيزى كه بين من و تو اتفاق افتاده با كسى ديگر اتفاق نيفتاده، پس بر ذکری که یادت دادم، مستدام باش تا جائى كه بتوانى؛ چرا كه من عمر طولانى خواهم داشت.

الطبقات الکبری ، ج2 ، ص249ـ250

شرح حال شعرانی

سيد محمود آلوسي الحنفي، متوفاى1270هـ در شرح حال شعرانی این چنین می‌نویسد:

ومن العجيب أن مولانا الشعراني وهو من أكابر أهل السنة بل من مشايخ أهل الله تعالى نقل عن شيخه الخواص أنه خص العصمة بملائكة السماء.

عجیب است که مولای ما شعرانی که او از بزرگان اهل سنت و بلکه از بزرگان مسلمان است از استادش نقل کرده است که او تنها ملائکه را معصوم می‌دانسته است.

روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني، ج 1   ص 221

اللهم عجل لولیک الفرج